Στα δύσκολα φαίνονται οι αγάπες με μπέσα!

Εκεί τα χέρια πρέπει να κρατιούνται σφιχτά και οι κινήσεις να είναι συλλογικές και ουσιαστικές. Δεν εγκαταλείπουν το σκάφος για να σωθούν, αλλά μένουνε και παλεύουνε “μαζί” για να περάσουν την καταιγίδα.

Άλλωστε στην γαλήνη όλοι μπορούν να πλεύσουν, στη φουρτούνα όχι! Στα δύσκολα κρίνονται οι αληθινές αγάπες. Σε σκοτεινούς λαβύρινθους, που ακολουθούν μόνο τους χτύπους της καρδιάς, ο ένας του άλλου, για να μην χαθούν.

Τους χτύπους που είναι κοινοί και προχωρούν αντάμα για να βρούνε την έξοδο, δίχως να σπάνε τον τοίχο, δειλά για να δραπετεύσουν. Κάθε αδιέξοδο, μια πρόκληση. Κάθε λάθος πορεία, ένα μάθημα. Κάθε εμπόδιο που ξεπεράστηκε, είναι μία πολύτιμη νίκη που άρρηκτα δένει την ομάδα.

Γίνονται μια γροθιά και με όπλο την εμπιστοσύνη, σβήνουν κάθε αμφιβολία και κάθε επικίνδυνη εισβολή. Δεν το βάζουν κάτω. Δεν τα παρατούν ποτέ. Στα δύσκολα λοιπόν δένονται οι αληθινές αγάπες.

Αυτές που πέταξαν τον εγωισμό έξω. Που κράτησαν τους τρίτους μακριά, και δεν έμαθαν να ζουν με το ψέμα.
Που είχαν αρχές και τίμησαν τους όρκους τους και δεν άφησαν τη φλόγα να σβήσει ποτέ!
Που είχαν μπέσα και καθαρά μάτια και λόγια.

Αυτές που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση τους και δεν βολεύονται στην ανυπαρξία και στη λήθη του σκοπού τους. Και κυρίως αυτές, που ξέρουν ότι για να επιτευχθεί ο σκοπός χρειάζονται και οι δύο!

Γιατί μαζί ξεκίνησαν τη διαδρομή τους. Διότι πολλοί ξεκινούν στην αφετηρία, λίγοι όμως φτάνουν στον τερματισμό.

Πηγή: loveletters.gr