Ρωμανός: Ο Γρηγορόπουλος δεν ήταν ένα αθώο παιδί, επιτέθηκε σε περιπολικό

Το κείμενο του Νίκου Ρωμανού από τις φυλακές, με το οποίο εκτόξευσε απειλές για «Μαύρο Δεκέμβρη», περιλαμβάνει και ένα ενδιαφέρον απόσπασμα για τον αδικοχαμένο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.

Το κείμενο αυτό που δημοσιεύτηκε στο «Indymedia» και συνυπογράφουν οι κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού Νίκος Ρωμανός και Παναγιώτης Αργυρού, ξεκινά από τον Δεκέμβρη του 2008 και τα επεισόδια που συντάραξαν όχι μόνο την Αθήνα αλλά το πανελλήνιο. Η δολοφονία του εφήβου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον αστυνομικό Επαμεινώνδα Κορκονέα στα Εξάρχεια, προκάλεσε κοινωνικό ηλεκτροσόκ και απίστευτα επεισόδια, δημιουργώντας εικόνα χάους.

Ο Ρωμανός, όχι μόνο ήταν μαζί με τον Γρηγορόπουλο το μοιραίο βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου, αλλά τον είδε να ξεψυχά στα χέρια του. Συμμαθητές στο ιδιωτικό σχολείο, είχαν αναπτύξει στενή φιλία.

Ως εκ τούτου, η μαρτυρία του αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Περιγράφει λοιπόν ο Ρωμανός τι έγινε εκείνο το βράδυ:

«Όχι, δεν επρόκειτο για ένα αθώο παιδί και έναν παρανοϊκό μπάτσο, που βρέθηκαν σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, αλλά για έναν εξεγερμένο νεαρό σύντροφο, που επιτέθηκε σε ένα περιπολικό, σε μια περιοχή όπου οι συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής ήταν συχνές, και για έναν μπάτσο που περιπολούσε στην ίδια περιοχή και, από μια προσωπική του αντίληψη για την τιμή και την υπόληψη της αστυνομίας, αποφάσισε να αντιμετωπίσει τους ταραξίες μόνος του».

«Όχι, δεν επρόκειτο για ένα αθώο παιδί και έναν παρανοϊκό μπάτσο, που βρέθηκαν σε λάθος μέρος τη λάθος στιγμή, αλλά για έναν εξεγερμένο νεαρό σύντροφο, που επιτέθηκε σε ένα περιπολικό»

Οπως εξηγεί ο Ρωμανός «ήταν μια σύγκρουση μεταξύ δύο αντίρροπων δυνάμεων: από τη μία η Εξέγερση κι από την άλλη η Εξουσία, και οι βασικοί πρωταγωνιστές της σύγκρουσης αυτής εκπροσωπούσαν ο καθένας τη δική του πλευρά».

Και ο Ρωμανός συνεχίζει: «Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Επαμεινώνδα Κορκονέα και οι μεγάλες ταραχές που ακολούθησαν, προκάλεσαν ένα ισχυρό κοινωνικό ηλεκτροσόκ πολλών βαθμών, καθώς θρυμματίστηκε η εικόνα της “κοινωνικής ειρήνης” και έγινε ορατή η ύπαρξη αυτών των δύο αλληλοσυγκρουόμενων κόσμων, με τον πλέον έκδηλο τρόπο, προκαλώντας καταστάσεις απ’ τις οποίες δεν υπήρχε εύκολη επιστροφή, χωρίς τουλάχιστον να δημιουργηθούν και να εκδηλωθούν γεγονότα, τη δυναμική των οποίων κανείς δε θα μπορούσε πλέον να υποκριθεί ότι δεν αντιλήφθηκε, ότι δεν είδε, ότι δεν άκουσε, ότι δεν έλαβε υπόψη του».

Ενώ λίγο παρακάτω σημειώνει:

«Θέλουμε να θυμηθούμε το νεαρό μας σύντροφο, που ήταν ένοχος για τον αυθορμητισμό του, κάτι που πλήρωσε με τη ζωή του. Ίσως να ήμασταν εμείς στη θέση του, κάτω από άλλες συνθήκες, καθώς ο ίδιος εξεγερτικός ενθουσιασμός μάς διακατέχει από τότε, και καλό είναι να θυμούνται ΟΛΟΙ τις καταβολές τους και όχι να τις ξορκίζουν».

Οπως υπογραμμίζει ο ίδιος ο Ρωμανός «υπάρχουν πολλά ακόμα να ειπωθούν για το Δεκέμβρη του ’08 και της εξεγερτικής κληρονομιάς του, όπως αυτή εκδηλώθηκε απ’ τις δεκάδες ομάδες άμεσης δράσης, που πολλαπλασιάστηκαν εκρηκτικά σε όλη τη χώρα, δημιουργώντας ένα μέτωπο εσωτερικής απειλής».