Πιστεύω ότι ο γάμος εξασφαλίζει τη γυναίκα που δεν έχει δουλειά. Ο φίλος μου όμως δεν θέλει να με παντρευτεί…

Καλησπερα σας!

Ειμαι 35 ετων και πριν 3 μηνες χωρισα 2 φορες το φιλο μου μεσα σε 2 μηνες απο ανασφαλεια γιατι δεν εκανε καμια νυξη για επομενο βημα. Eπισης γκρινιαζα συχνα λογω του οτι η δουλεια μου ειναι πολυ χαλια και του ειπα οτι θεωρω οτι ο γαμος βοηθαει να εξασφαλιστει η γυναικα και οτι αλλοι άντρες- αν μεινει ανεργη μια γυναικα- το δεχονται να την παντρευτουν.

Να τονισω οτι μου αρεσε δεν τον εβλεπα συμφεροντολογικα απλα ενιωθα οτι δεν εχει μεγαλη διαθεση να με στηριξει. Κατα βαθος δεν τον θελω πισω για ολα αυτα γιατι θεωρω οτι ενας ανδρας στην ηλικια του (ειναι 37) ,μετα απο 3 χρονια επρεπε να ενδιαφερεται για το επομενο βημα. Μου έδινε την εντυπωση εφηβικης συμπεριφορας ερχοταν σπιτι τηλεοραση και βολτα αλλά δεν έκανε κουβεντα για το μελλον της σχεσης που σημειωτεον ούτε εγώ εκανα κουβεντα για γάμο τους πρωτους μηνες αλλα μετα απο 2,5 χρονια σχεσης. Τωρα δειχνει αδιαφορια εντελως και οταν του μιλουσα 2 ώρες στο τηλεφωνο και ελεγα τα παραπονά μου, ηταν σαν να μιλαγα σε τοιχο . Ίσως ειναι και καλυτερα που χωρισα μαλλον. Εσείς τι λετε; Ο λόγος που δεν θέλει γάμο είναι επειδή τον χωρισα (του εξηγησα οτι μου αρεσει πολυ σαν ανδρας αλλα το κανω εξαιτιας τησ στασης του στο θεμα γαμος και εργασια ) ή απλα βρηκε αφορμη να φυγει;

Μάλλον το δεύτερο.

Ειρήνη

Αγαπητή Ειρήνη,

Εγώ λέω μάλλον το τρίτο. Και το τρίτο είναι ότι αυτόν τον άνθρωπο δεν τον θέλεις. Θέλεις το γάμο, την εξασφάλιση που έχεις στο μυαλό σου ότι παρέχει ένας γάμος, αλλά όχι τον ίδιο.

Μιλάς υπεροπτικά για τα πράγματα και τις βόλτες που κάνετε μαζί, σαν κάτι που δεν σου είναι αρκετό. Αν τον ήθελες θα σου ήταν αρκετό και μόνο που θα ήσασταν μαζί, ό,τι κι αν κάνατε, όπου και αν πηγαίνατε.

Η άποψη «στα 37 του θα έπρεπε να ενδιαφέρεται για το επόμενο βήμα» δεν ευσταθεί. Ποιός το ορίζει το «πρέπει»; Και από πότε η ηλικία είναι κριτήριο γάμου και όχι η χημεία και η επικοινωνία σε ένα ζευγάρι; Πώς να σε παντρευτείτε κορίτσι μου όταν δεν τα βρίσκετε πρίν καν συγκατοικήσετε;

Φαίνεται ότι έχεις κάποια στερεότυπα που είμαι σίγουρη ότι σε λίγα χρόνια από τώρα, δεν θα τα έχεις. Το θέμα ωστόσο είναι να τα αποβάλλεις με ανώδυνο τρόπο χωρίς να χρειαστεί να «φας χαστούκια» για να καταλάβεις ότι κάποια πράγματα δεν έχουν ούτε ηλικία ούτε πίστες. Η σχέση δεν είναι video game για να έχει «επόμενο βήμα». Σέβομαι ότι για σένα ίσως να είναι αυτό, για εκείνον όμως δεν είναι. Απαραίτητη δε προϋπόθεση γι αυτό το περιβόητο «επόμενο βήμα» είναι το ζευγάρι να είναι καλά μαζί και να θέλει τα ίδια πράγματα. Εσείς όμως ούτε είστε καλά μαζί ούτε θέλετε τα ίδια πράγματα. Αν με τη φράση «επόμενο βήμα» θεωρείς το «ένα βήμα πρίν το τέλος», τότε πάσο. Γιατί κατά κει σας βλέπω. Αυτός ο άνθρωπος δεν θέλει να παντρευτεί -ειδικά υπό αυτές τις συνθήκες- και το δείχνει. Κι εμένα αν μου έλεγε ο σύντροφός μου ότι θέλει να φύγει από τη δουλειά του και να παντρευτούμε για να τον «εξασφαλίσω» θα έφευγε από το παράθυρο σαν τον Σπιρτούλη. Μόνο ανώριμο λοιπόν δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω τον φίλο σου. Αντιθέτως, η ανωριμότητα (επίτρεψέ μου) προέρχεται από εσένα που θέλεις να παντρευτείς κάποιον που δεν σε κάνει ευτυχισμένη, αρκεί να σε κάνει κυρία Κοκκοβίκου.

Έχεις ιδέα τί σημαίνει «κάνω οικογένεια»; Ξέρεις καθόλου, σε πόσο μεγαλύτερο τέλμα θα σε σπρώξει μια τέτοια κακή επιλογή; Ξέρεις πόσες γυναίκες άφησαν τη δουλειά τους για να αφοσιωθούν στην οικογένεια και σήμερα βαράνε το κεφάλι τους είτε γιατί χώρισαν και δεν έχουν να ζήσουν ή γιατί ο σύντροφος/σύζυγος έχασε τη δουλειά του και κάθονται και οι δύο σπίτι τους, τρώγοντας ο ένας τις σάρκες του άλλου από τη γκρίνια;

Καλά έκανες και χώρισες. Θέλετε άλλα πράγματα από τις σχέσεις. Άσε τον να κάνει το επόμενο βήμα που θέλει εκείνος για ζωή του, να κάνεις και εσύ το δικό σου και να είστε και οι δύο ευχαριστημένοι…χωριστά.

Καλή τύχη!