Πετράκος για Σερβετάλη: Αυτό που έκανε είναι μια ηρωική πράξη. Σας κάνει να ντρέπεστε ε..;

“Αγαπητά ανθρωπάκια τόσο δα μικρούτσικα, πριν πιάσετε στο στόμα σας ανθρώπους σαν τον Σερβετάλη να το ξεπλένετε λίγο…

Σας κάνει να ντρέπεστε αυτό που έκανε, ε..;

Και φυσικά τί πιο φυσικό για σας, από το να επιτεθείτε σε αυτό που δεν μπορείτε να πιάσετε…

Χωρίς να γνωρίζω προσωπικά τον άνθρωπο, κάνει μπαμ από μακριά ότι η ζωή μέσα από κάποια μονοπάτια τον οδήγησε σε μια πνευματική κατάσταση.

Αυτό που έκανε ο Σερβετάλης δεν μπορούν να το κάνουν όλοι. Και ούτε ζητήθηκε από κανέναν να το κάνει. Αυτό που έκανε είναι μια ηρωική πράξη. Κανείς δεν μπορεί να ζητήσει από κάποιον να γίνει ήρωας. Αυτό βγαίνει από μέσα σαν αποτέλεσμα μιας υψηλής συνείδησης.

Κι εγώ δεν μπορώ να κάνω αυτό που έκανε.

Θέλεις επειδή έχω μια μεγάλη οικογένεια με παιδιά…; Θέλεις επειδή δεν αντέχω άλλη ανεργία μετά από ένα χρόνο…; θέλεις επειδή στο μαγαζί που τραγουδάω 8 χρόνια είμαστε πια οικογένεια και όταν με φώναξαν πάλι για δουλειά ένιωσα ότι οφείλω να πάω;

Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές. Και πραγματικά κανείς δεν μπορεί να σε κατηγορήσει επειδή εργάζεσαι για να βιοποριστείς. Άλλωστε δεν μας δίνουν και την επιλογή πια να διαλέξουμε.

Είναι όμως δικαιολογίες.

Και έρχονται άνθρωποι σαν τον Σερβετάλη να δώσουν το πρότυπο. Το παράδειγμα. Την έμπνευση. Κι εγώ τον ευχαριστώ από την καρδιά μου και του αποδίδω τη μεγίστη των τιμών.

Είναι όμως και οι γυμνοσάλιαγκες που αντί να πάρουν έμπνευση και δύναμη από τους ήρωες, κομπλεξάρονται…

Και θα του πουν ότι δε σκέφτηκε τους συνεργάτες του, ότι είναι θρησκόληπτος (οι αμόρφωτοι που δεν ξέρουν τι είναι θεός), ότι δεν έκανε το ίδιο για τα εργασιακά και ότι άλλη ανοησία σκεφτούν για να τον μειώσουν ώστε να φύγει η ντροπή που τους προξενεί…

Ο Σερβετάλης βρίσκεται σ εκείνο το συνειδησιακό ύψος που του επιτρέπει να βάζει τα ιδανικά πάνω απ όλα. Την ανθρωπότητα πάνω απ το θίασο. Την ελευθερία πάνω απ την επιβίωση. Τη δικαιοσύνη πάνω απ το συμφέρον.

Μπράβο σου Άρη.

Δεν σου χρειάζεται το μπράβο μου, αλλά στο λέω απ την καρδιά μου. Και είμαι σίγουρος ότι συγχωρείς τους γυμνοσάλιαγκες.“