Παραδεκτή η προσφυγή της Γεωργίας Μπίκα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο – Απέρριψε η ίδια τον φιλικό διακανονισμό

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κοινοποίησε την προσφυγή της Γεωργίας Μπίκα στην Κυβέρνηση για να διερευνηθεί εάν υπάρχει περιθώριο φιλικού διακανονισμού. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με αυτήν του την απόφαση και κατά την πάγια διαδικασία που ακολουθείται εισηγείται την δυνατότητα «φιλικού διακανονισμού» με την απόδοση εκ μέρους του ελληνικού κράτους κάποιας αποζημίωσης.

Με αυτόν τον τρόπο η Ευρωπαϊκή Δικαστική Αρχή αποδέχεται πως ευσταθεί η αιτιολόγηση των κατηγοριών για μία σειρά από ολιγωρίες και λανθασμένες ενέργειες αλλά και αντιεπαγγελματική συμπεριφορά με συστηματική επίδειξη αμέλειας, εκ μέρους των αστυνομικών, ιατροδικαστικών και δικαστικών αρχών στην Ελλάδα.

Να σημειώσουμε ότι σε ένα ποσοστό 92-95% οι προσφυγές στο ΕΔΔΑ απορρίπτονται, γι’ αυτό και θεωρείται νίκη σε πρώτο στάδιο η κοινοποίηση της προσφυγής από το ΕΔΔΑ στο ελληνικό κράτος. Σε περίπτωση απόρριψης του «φιλικού διακανονισμού» από την Γεωργία Μπίκα, η υπόθεση θα εισέλθει στην δεύτερη φάση που οδηγεί στην εκδίκασή της ενώπιον ακροατηρίου.

«Η Γεωργία Μπίκα δεν πρόκειται να δεχθεί τον διακανονισμό, διότι επιθυμεί να οδηγηθεί η υπόθεση σε δημόσια συνεδρίαση, για να υποστηρίξει ζωντανά τα όσα ακριβώς συνέβησαν, και μετά να αποφασίσει το δικαστήριο για το τελικό ποσό της αποζημίωσης», τόνισε σε δηλώσεις του ο δικηγόρος της κας Μπίκα, κ. Νίκος Διαλυνάς, αφού αυτό που επιθυμεί είναι η πλήρης δικαίωσή της από την Ευρωπαϊκή Δικαιοσύνη.

Ο δικηγόρος Βασίλης Σωτηρόπουλος εξήγησε σε στάτους του αναλυτικά τη σημαίνει η πρώτη αυτή απόφαση του ΕΔΔΑ για την υπόθεση της προσφυγής της Γεωργίας Μπίκα.

Το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου κοινοποίησε την προσφυγή της Γεωργίας Μπίκα στην Κυβέρνηση για να διερευνηθεί εάν υπάρχει περιθώριο φιλικού διακανονισμού δεν συνιστά κρίση επί του παραδεκτού. Ούτε βεβαίως σημαίνει δικαίωση, ακόμη. Σημαίνει όμως ότι το ΕΔΔΑ έχει νομικά ερωτήματα για τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής από την Ελλάδα και απευθύνει αυτά τα ερωτήματα προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, το οποίο καλείται να απαντήσει εγγράφως. Εάν το ΕΔΔΑ κρίνει πειστικές τις απαντήσεις θα απορρίψει την προσφυγή, εάν κρίνει ότι δεν είναι πειστικές οι απαντήσεις θα καταδικάσει την Ελλάδα για παραβίαση επί της διαδικασίας και θα ζητήσει να ανοίξει και πάλι η υπόθεση στα ελληνικά δικαστήρια, όπως έκανε και στην υπόθεση Γεωργίου. Η υπόθεση της κ. Μπίκα βρίσκεται ακόμα σε ένα προκαταρκτικό στάδιο στο Ε.Δ.Δ.Α., οπότε είναι πάρα πολύ νωρίς να γίνεται λόγος για δικαίωση ή οτιδήποτε άλλο. Βέβαια, το ΕΔΔΑ σε αυτό το αρχικό στάδιο απορρίπτει το 95% των προσφυγών. Και προκαλεί και πολλά ερωτηματικά το κριτήριο με το οποίο προτάσσει ορισμένες προσφυγές, ενώ σε άλλες υποθέσεις που έχουν κλείσει οι φάκελοι ανταλλαγής απόψεων εδώ και χρόνια δεν έχει δημοσιεύσει ακόμη τις αποφάσεις του. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε το ερώτημα που διατύπωσε το ΕΔΔΑ στην Ελληνική Κυβέρνηση σχετικά με την υπόθεση της κ. Μπίκα, από την επίσημη ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου: https://hudoc.echr.coe.int/eng?i=001-223671 Σύμφωνα με το έγγραφο αυτό, η προσφεύγουσα αναφέρει ότι έπεσε θύμα βιασμού την 31.12.2021, ότι έκανε την μήνυση 1.1.2022, αλλά εξετάστηκε από ιατροδικαστή μόλις την 2.1.2022. Η προσφεύγουσα αναφέρει ότι οι αρχές καθυστέρησαν πολύ να λάβουν στοιχεία και σωματικά υγρά. Αυτές τις παραλείψεις επικαλείται η προσφεύγουσα, αναφέροντας ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα της δυνάμει του άρθρου 6 της ΕΣΔΑ (δίκαιη δίκη). ΄Όμως, το ΕΔΔΑ διατυπώνει ένα ερώτημα προς την Κυβέρνηση που ξεκινάει από το άρθρο 3 (εξευτελιστική μεταχείριση) και το άρθρο 8 (σεβασμός ιδιωτικής ζωής) της ΕΣΔΑ. Ρωτάει λοιπόν τους διαδίκους, προσφεύγουσα και καταγγελλόμενο κράτος, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, να του απαντήσουν εγγράφως: “Λαμβάνοντας υπόψη τις θετικές υποχρεώσεις των κρατών για διεξαγωγή αποτελεσματικής έρευνας και δίωξης σε περιπτώσεις σεξουαλικής επίθεσης, η έρευνα στην προκειμένη περίπτωση από τις κρατικές αρχές παραβίασε τα παραπάνω άρθρα της Σύμβασης;” Σε αυτό το σημείο το ΕΔΔΑ παραπέμπει σε προηγούμενες αποφάσεις του στις οποίες έχει καταδικάσει χώρες επειδή δεν έκαναν σωστή αστυνομική έρευνα και σωστή ποινική δίωξη. Δηλαδή, όπως είναι διαμορφωμένη η υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, από την έκβαση της δεν θα μάθουμε εάν πράγματι τελέστηκε το κακούργημα του βιασμού, αλλά εάν οι Ελληνικές αρχές διενέργησαν σωστά την έρευνα που πρέπει να κάνουν ενόψει της βαρύτητας ενός τόσο σοβαρού εγκλήματος. Αυτό έχει γίνει και στο παρελθόν, όταν το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα για την υπόθεση Τσαλικίδη (ο άνθρωπος που βρέθηκε νεκρός και συνδεόταν κάπως με το σκάνδαλο υποκλοπών VODAFONE): δεν κρίθηκε αν όντως υπήρξε έγκλημα, αλλά ότι οι ελληνικές αρχές δεν έκαναν σωστά έρευνα. Αντίστοιχα και στην απόφαση Γεωργίου κατά Ελλάδας, δεν κρίθηκε εάν ο κ. Γεωργίου ορθώς έστειλε τα στατιστικά του δημοσιονομικού ελλείμματος στην EUROSTAT χωρίς έγκριση Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, αλλά η Ελλάδα καταδικάστηκε επειδή ο Άρειος Πάγος απέρριψε χωρίς αιτιολογία το αίτημα για υποβολή προδικαστικού ερωτήματος στο Δ.Ε.Ε. για την ορθή ερμηνεία του Κώδικα Ευρωπαϊκών Στατιστικών που ορίζει ότι ο επικεφαλής στατιστικής αρχής έχει αποκλειστική αρμοδιότητα για το τάιμινγκ της δημοσίευσης των στατιστικών. Δεν έκρινε δηλαδή το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο την ουσία, αλλά με την απόφαση του επιβάλλει στην Ελληνική Δικαιοσύνη να ανοίξει και πάλι την υπόθεση Γεωργίου και να κριθεί εάν πρέπει να σταλεί ή όχι το προδικαστικό ερώτημα στο Δ.Ε.Ε. Δεν νομίζω όμως ότι στην υπόθεση της κ. Μπίκα μπορεί να γυρίσει η υπόθεση πίσω στην Ελληνική Δικαιοσύνη, αφού το θέμα είναι ότι οι αρχές φέρονται ότι καθυστέρησαν στην συλλογή στοιχείων κ.τ.λ. για να διεξάγουν ολοκληρωμένη έρευνα. Βέβαια, μπορεί το ΕΔΔΑ να έχει στη διάθεση του και άλλα στοιχεία που να επιτρέπουν όπως και στην υπόθεση Γεωργίου έτσι και στην υπόθεση της κ. Μπίκα να ξανανοίξει ο φάκελος και πάλι επί της ουσίας στα ελληνικά δικαστήρια.