«Γονείς, μην παραχαϊδεύετε τα παιδιά σας»: Το μήνυμα μιας δασκάλας που έφτασε στα όριά της

Οι δάσκαλοι, λοιπόν, αρκετές φορές έρχονται αντιμέτωποι με δύσκολες συμπεριφορές και καταστάσεις, τις οποίες οφείλουν και να χειριστούν με τη δέουσα προσοχή.

Μια δασκάλα δημοτικού στο Τέξας, όμως, ένιωσε η δουλειά της να μην έχει κανένα νόημα, όταν οι μαθητές δεν σεβάστηκαν για άλλη μία φορά τα όσα έκανε για εκείνους.

Η Julie Marburger, διδάσκει στην έκτη δημοτικού, αλλά εκείνο που την εκνεύρισε περισσότερο από όλα και την οδήγησε να αφήσει την δουλειά της νωρίτερα, ήταν οι γονείς των μαθητών της.

ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΙ ΑΝΑΡΤΗΣΕ ΣΤΗΝ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΣΤΟ FACEBOOK ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΜΑΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΑΝ ΣΥΜΦΩΝΕΙΤΕ Ή ΟΧΙ

«Έφυγα από τη δουλειά μου νωρίτερα σήμερα, εξαιτίας ενός περιστατικού με έναν γονέα, το οποίο με άφησε συναισθηματικά ανίκανη να συνεχίσω. Είχα ήδη αρχίσει να σκέφτομαι να αφήσω τη δουλειά μου στο τέλος της σχολικής χρονιάς και σήμερα, η απόφασή μου οριστικοποιήθηκε. Δεν ξέρω, μάλιστα, αν θα αντέξω και μέχρι τότε. Οι γονείς δεν δείχνουν πια κανέναν σεβασμό και τα παιδιά τους είναι πολύ χειρότερα. Η διοίκηση φαίνεται να θέλει να κρατά πάντα ευτυχισμένους τους γονείς, μη αφήνοντάς μου περιθώρια να κάνω σωστά τη δουλειά μου: Να διδάξω τα παιδιά!

Έχω ανεχτεί αρκετά και φτάνω στα όριά μου. Δυστυχώς, σήμερα ένας γονιός αποφάσισε, ότι δεν ήταν σωστό να επιπλήξω τον γιο του για την ανάρμοστη συμπεριφορά του και θέλησε να μου το φωνάξει με αγένεια μπροστά στο παιδί του.

Την επόμενη εβδομάδα παραδίδουμε βαθμούς και οι περισσότεροι μαθητές μου δεν μου έχουν φέρει τις εργασίες τους.  Δείχνουν και τα παιδιά, αλλά και οι γονείς τους να μην νοιάζονται για τίποτα. Έστειλα e-mails, τους μίλησα από κοντά, προσπάθησα να τους τηλεφωνήσω. Τώρα, όμως, είναι πολύ πιθανό να συνομιλώ με γονείς και να πρέπει να απαντήσω στο γιατί τα παιδιά τους απέτυχαν. Ο διευθυντής μου θα θέλει να μάθει γιατί το άφησα να συμβεί και δεν στήριξα τους μαθητές μου, ακόμα και αν έχω κάνει τα πάντα για να τους βοηθήσω. Και η ενοχλητική συμπεριφορά στην τάξη μου δεν θα διορθωθεί. Και το περιμένω αυτό, επειδή έτσι γίνεται στο τέλος κάθε τριμήνου.

Δεν έχω ακούσει σε κανένα άλλο επάγγελμα ο εργαζόμενος να δίνει τόση ενέργεια, να σπαταλά χρόνο από την προσωπική του ζωή, να δίνει χρήματα από την τσέπη του και να πληρώνεται τόσο άσχημα. Οι δάσκαλοι που γνώρισα είναι ευγενικοί και γενναιόδωροι  και όμως τους συμπεριφέρονται όλοι με μεγάλη ασέβεια. Οι περισσότεροι γονείς δεν ξοδεύουν πάνω από τρεις ώρες ημερησίως με τα παιδιά τους και όμως εμείς περνάμε μαζί τους 8 ώρες την ημέρα! Είναι πολύ να ζητάμε την στοιχειώδη ευγένεια και μια πολιτισμένη συζήτηση;

Η δική μου τάξη ήταν το όνειρό μου. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου σκέφτομαι να έχω μαθητές. Η καρδιά μου έσπασε όταν αντιλήφθηκα, ότι η πραγματικότητα είναι τόσο διαφορετική. Και αυτό ακούω και από άλλους δασκάλους. Η χώρα μας σε λίγο καιρό θα έχει “εκπαιδευτική κρίση”, εκτός και αν η κακοποίηση των δασκάλων σταματήσει.

Οι άνθρωποι πρέπει να σταματήσουν να χαϊδεύουν και να κακομαθαίνουν τα παιδιά τους. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που θα εξαπλωθεί μέσω της κοινωνίας μας όπως η πυρκαγιά. Δεν είναι δίκαιο για την κοινωνία, και το πιο σημαντικό, δεν είναι δίκαιο για τα παιδιά να τα διδαχθούν, ότι μια τέτοια συμπεριφορά είναι σωστή. Δεν θα τα οδηγήσει σε μία επιτυχημένη και ευτυχισμένη ζωή!

Πολλοί θα πουν, ότι δεν πρέπει να αναρτώ τέτοιου είδους καταστάσεις και σχόλια. Ότι πρέπει να προωθώ την εκπαίδευση και να είμαι θετική. Δεν με νοιάζει, όμως, πια. Το όποιο πάθος μου για αυτό το επάγγελμα εξανεμίστηκε…»