«Ένας Άλλος Κόσμος»: Είδαμε τη νέα ταινία του Χριστόφορου Παπακαλιάτη – Η πρώτη κριτική

Από το «Αν» του 2012, τρία βήματα πιο μπροστά. Γιατί με βαθύτερη επεξεργασία της ιστορίας και των χαρακτήρων. Γιατί το στόρι περισσότερο πολύπλοκο. Και γιατί μερικές από τις ερμηνείες θα μπορούσαν στις ΗΠΑ να βρεθούν υποψήφιες για Οσκαρ Β’ ρόλου!

Όπως για παράδειγμα η Μαρία Καβογιάννη. Που καταφέρνει να ισορροπεί ταυτόχρονα τόσο  στο κωμικό όσο και στο δραματικό. Όπως για παράδειγμα ο Μηνάς Χατζησάββας στον τελευταίο κινηματογραφικό ρόλο της  καριέρας του. Και όπως η σύντομη, αλλά καταλυτική  εμφάνιση του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου!

Αν και εξωτερικά μοιάζει εύκολη και εύπεπτη για το ευρύτερο κοινό, εντούτοις το περιεχόμενο αποκαλύπτει μερικά κρυφά σημεία. Όπως ας πούμε ότι η οικονομική κρίση καταλήγει σε οικογενειακή. Και η οικογενειακή σε προσωπική. Όπως για παράδειγμα η οικονομική κρίση είναι ο καταλύτης και το εφαλτήριο αυτογνωσίας στα πρόσωπα της ταινίας. Όπως για παράδειγμα ότι η σαρκική, ερωτική σχέση έχει ημερομηνία λήξεως, ενώ η αισθηματική και εσωτερική είναι αθάνατη. Όπως και από την ελληνική μυθολογία. Όπου με τη σύζευξη του Ερωτα με την Ψυχή, εκείνη (η Ψυχή δηλαδή) γίνεται αθάνατη!

Θυμίζω ότι στο στόρι Ελληνίδα φοιτήτρια ερωτεύεται ρακένδυτο Σύριο πρόσφυγα. Οτι  Ελληνας υποψήφιος για διαζύγιο και πατέρας ενός μικρού αγοριού, πέφτει στο κρεβάτι με Βορειευρωπαία. Και Ελληνίδα νοικοκυρά φλερτάρει με Γερμανό συνταξιούχο!

Τρία ετερόκλητα δίδυμα. Αποτελούμενα από Νίκη Βακάλη και Ταφίκ Μπαθόμ (το πρώτο  νεανικό ζευγάρι), Χριστόφορο Παπακαλιάτης με Αντρέα Όσβαρτ (το δεύτερο) και Μαρία Καβογιάννη με Τζ. Κ Σίμονς το τρίτο!

Αξίζουν συγχαρητηρίων τόσο η δουλειά του διευθυντή  φωτογραφίας, Γιάννη Δρακουλαράκου, όσο και των δύο πρωτομάστορων στο μοντάζ.

Η κατάληξη ενθαρρυντική. Μέσα σ’ αυτή την κατακλυσμιαία κρίση, δύο ονόματα της γενιάς  των σαραντάρηδων επιδίδονται σε εξαιρετικές επιδόσεις ιδιαίτερης ωριμότητας. Ο Γιώργος Λάνθιμος στη διαδρομή της «καλτ ταινίας». Και ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης στη διαδρομή   για τη συνάντηση με το ευρύτερο κοινό. Μέσα από ταινίες σύγχρονης αισθητικής «ευπρέπειας», αποκαθαρμένης από χυδαιότητες και αναχρονιστικές επιλογές. Από ταινίες που συνδυάζουν την απλότητα με τη συνθετότητα!
Πηγή