Εξομολόγηση αναγνώστριας: «Ο μάγκας των 160 ευρώ διατροφή»

Υπάρχουν και αυτές οι ιστορίες που καλό είναι να τις μαθαίνουμε προκειμένου να αποφεύγουμε, παρόμοιες καταστάσεις. Έρχεται η στιγμή που μια γυναίκα μένει έγκυος και του ανακοινώνει ότι περιμένει δίδυμα, αποφασίζει ότι έκανε λάθος. Ότι προτιμούσε την ανέμελη εργένικη ζωή. Οπότε αποφασίζει να την … κάνει.

Η γυναίκα γεννάει. Αυτός έρχεται στο επισκεπτήριο του μαιευτηρίου για να δείχνει στους συγγενείς και φίλους πόσο στοργικός πατέρας και σύζυγος είναι. Φεύγοντας όμως ξεχνάει να περάσει από το λογιστήριο.

Τα μωρά πάνε σπίτι, στο οποίο φυσικά και είχε ξεχάσει να αγοράσει κρεβάτι, ρούχα, πορτ μπεμπέ και όλα τα σχετικά. Επίσης, ξέχασε ότι τα παιδιά κλαίνε, τρώνε κάθε τρεις ώρες και θέλουν άλλαγμα. Θέλουν αγάπη, ασφάλεια, μια αγκαλιά. Προτίμησε να κάτσει στην ηρεμία του σπιτιού του και στη ζεστασιά του κρεβατιού του.

Η εξομολόγηση της ανύπαντρης μητέρας

Όταν τα παιδιά κλείνουν τα δυο έτη, θυμάται ότι πριν από δυο χρόνια μια γυναίκα που την είχε παντρευτεί, έκανε δυο παιδιά, τα οποία ο νόμος τον υποχρέωνε να δηλώσει στο ληξιαρχείο. Αποφασίζει λοιπόν, ότι θέλει να τα παρουσιάζει στους φίλους και τους συγγενείς κάθε Τετάρτη και κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Η μαμά τους τα στολίζει, και αυτός τα μοστράρει σαν τα πιθηκάκια στο τσίρκο.

Μέχρι τότε δεν έχει δώσει ούτε ένα ευρώ. Λες και τα παιδιά είναι σπουργίτια … Τρώνε ψίχουλα, ζουν στο δρόμο, φορούν φτερά.

Τότε η μητέρα που έχει πλέον σταθεί στα πόδια της, βρίσκει τα ψυχικά αποθέματα για να κινηθεί νομικά και να διεκδικήσει διατροφή. Απευθύνεται στα Ελληνικά δικαστήρια και αυτά αποφαίνονται ότι 160€ είναι αρκετά για να ανατραφεί, να σπουδάσει, να ντυθεί και να ψυχαγωγηθεί ένα παιδί. Στη περίπτωσή μου, δύο.

Η μαμά διαβάζει την απόφαση. Σωπαίνει. Φλόγες γλύφουν το κορμί της. Τα μάτια της υγρά. Δάκρυα όμως δεν κυλούν. Σαν να έχουν στερέψει. Ο χτύπος της καρδιάς της ηχεί στα αυτιά της και της έρχεται στο νου ο ήχος από την μπάντα στις εθνικές παρελάσεις. Τα δάχτυλα της σαν τον πάγο λες και σε λίγο θα θρυμματιστούν, δακτυλογραφούν αυτές τις λέξεις. Ο σκοπός;

Ίσως για να μπορέσει να συνειδητοποιήσει την απόφαση του δικαστηρίου που με περίσσια βεβαιότητα αποφαίνεται ότι 160€ είναι αρκετά για δύο παιδάκια 5 ετών. Ενδεχομένως, για να συνειδητοποιήσει πώς μπορεί το ελληνικό σύστημα δικαιοσύνης να κάνει κάποιον μάγκα με 160€…