ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

Η δική μου μάνα, δεν με αγάπησε ποτέ. Πάντα με «πάρκαρε» από εδώ κι από εκεί και στο τέλος με έδιωξε

Η δική μου μάνα, δεν με αγάπησε ποτέ. Πάντα με «πάρκαρε» από εδώ κι από εκεί και στο τέλος με έδιωξε
Advertisement

Η δική μου μάνα, παντρεύτηκε στα 18 της για να ξεφύγει από τους αυστηρούς, γονείς της. Δεν αγάπησε ποτέ τον πατέρα μου και του φέρθηκε άσχημα.

Η δική μου μάνα, θεωρώ πως ούτε εμάς μας αγάπησε ποτέ η αν αυτό την αδικεί, τότε στέκομαι σήμερα εδώ, για να πω με σιγουριά πως η δικη μου η μάνα, δεν φέρθηκε ποτέ σαν… μάνα.

Η δικη μου μάνα ήταν πάντα απούσα. Όταν ήμουν 10 χρονών, χώρισαν με τον πατέρα μου και μαζί, μας χώρισαν με την αδερφή μου. Εγώ έζησα μαζί της και η αδερφή μου με τον πατέρα μου. Ποτέ δεν με φρόντισε. Με έβριζε συνέχεια. Γυρνούσε αργά το απόγευμα, κλείνονταν στην κουζίνα και μιλούσε με τις ώρες στο τηλέφωνο. Τις περισσότερες βρίζονταν με κάποιον. 10 χρονών και μαγείρευα εγώ.

Η δικη μου μάνα ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε για την πρόοδό μου ούτε για το ταλέντο μου στον στίβο.

Η δικη μου μάνα, το μόνο που την ένοιαζε ήταν η καλοπέραση και πάντα με “πάρκαρε” από δω και από κει για να βγει έξω.

Η δικη μου μάνα, ποτέ δεν με χάιδεψε , ποτέ δεν μου είπε σ ’αγαπώ.

Η δικη μου μάνα, στα 15 μου , άνοιξε την ντουλάπα μου και πέταξε όλα μου τα ρούχα έξω και με έδιωξε από το σπίτι γιατί σε μια επέτειο 28ης Οκτωβρίου, άργησα να πάω σπίτι μετά την παρέλαση. Και το έκανε ξανά και ξανά.

Η δικη μου μάνα, τον άντρα που παντρεύτηκε, με τον οποίον διατηρούσε δεσμό όσο ήταν παντρεμένη με τον πατέρα μου, ποτέ δεν μου τον γνώρισε. Απλά μια ήμερα τον έφερε να έρθει να ζήσει μαζί μας. Λίγες ημέρες μετά πάλι με έδιωξε από το σπίτι. Αλλά τότε δεν γύρισα!

Η δική μου μάνα, έκανε 2 χρόνια να μου μιλήσει γιατί όπως έλεγε, περίμενε να της μιλήσω εγώ! Έπαιρνε δώρα στην αδερφή μου και σε μένα ποτέ.

Η δικη μου μάνα, προσκυνούσε το χρήμα. Ο άντρας της, της το πρόσφερε απλόχερα και προσπαθούσε να με διδάξει πως αυτό είναι το σωστό για μια γυναίκα.

Η δικη μου μάνα, όταν πήγα να ζήσω μονή μου, με βομβάρδιζε με μηνύματα στο κινητό, λέγοντάς μου πως είμαι ανόητη που πάω να ζήσω μόνη και δεν θα τα καταφέρω.

Στα 26 μου έμεινα έγκυος και παντρεύτηκα τον χειρότερο άνθρωπο που θα μπορούσα. Παντρεύτηκα την αρσενική εκδοχή της μάνας μου. Ο γάμος δεν κράτησε και χώρισα όταν το μωρό  ήταν λίγων μηνών.

Την δικη μου μάνα και πάλι απέναντι μου την βρήκα και όχι δίπλα μου.

Η δικη μου μάνα, δεν με βοήθησε έμπρακτα με την κόρη μου. Ερχόταν σε καθημερνή επικοινωνία μαζί μου, στέλνοντας δεκάδες μηνύματα και όλα είχαν σκοπό να με αγχώνουν. Για το πως θα τα βγάλω πέρα και να γκρινιάζει, για την οικονομική βοήθεια που μου πρόσφερε.

Η δικη μου μάνα στάθηκε εμπόδιο σε κάθε νέα δουλειά που έβρισκα και μπορούσα να βγάζω παραπάνω χρήματα ώστε να την απαλλάξω από ένα μεγάλο μέρος , οικονομικά.

Η δικη μου μάνα, με ήθελε να δουλεύω απόγευμα, για 300ευρω και ενώ εκείνη δεν δούλευε δεν ήθελε να κρατάει το μωρό για 4 ώρες κι έτσι τα 300 που έπαιρνα, τα έδινα σε νταντά.  Κάποια στιγμή δέχτηκα μια 2η δουλειά που βρήκα, ερήμην της. Όταν της το ανακοίνωσα έγινε έξαλλη και μου είπε όχι! Τότε έγινα έξαλλη κι εγώ. Της είπα θέλει δε θέλει θα πάω.

Αυτή η δουλειά ήταν το τυχερό μου. Γιατί ο υπέροχος εργοδότης μου , έγινε αργότερα σύντροφος και πλέον σύζυγος μου.

Στα 32 μου που παντρευτήκαμε, ένιωσα για πρώτη φορά στη ζωή μου τους ώμους μου, απαλλαγμένους από βάρος. Ένιωσα για πρώτη φορά ότι είμαι σε μια οικογένεια και πως πλέον μπορώ να στηρίζομαι σε κάποιον που με αγαπάει αληθινά.

Γαντζώθηκα πάνω του, εκείνος όμως δεν το ξέρει. Ακόμα με θεωρεί ανεξάρτητη και δυναμική ενώ εγώ είχα εναποθέσει όλες τις ελπίδες μου πάνω του.

Πλέον έχω άλλα δυο παιδιά. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα καταφέρω να κάνω τρία παιδιά και να έχω έναν υπέροχο άντρα. Κι ενώ έχω ό,τι ήθελα , ξέρετε κάτι; Δεν νιώθω απόλυτα ευτυχισμένη. Γιατί; Γιατί ο φόβος ότι μπορεί να ξαναμείνω μόνη μου και να ζήσω ότι έχω ζήσει πριν τα 32, αυτός ο φόβος είναι μέσα μου και σιγοκαίει.

Πλέον όμως που είμαι μάνα κι εγώ, ο θυμός μου όλο και φουντώνει. Εγώ θα έδινα τη ζωή μου για τα παιδιά μου. Είναι τα πάντα για μένα. Τα αγκαλιάζω και τα φιλάω όλη μέρα. Προσπαθώ να ρουφάω κάθε στιγμή μαζί τους. Εκείνη πως μπόρεσε να προσπερνά κάθε τι από εμάς; Και να την νοιάζει μόνο η καλοπέραση;

Όσες φορές παραδέχτηκα ότι δεν τρέφω αγάπη γι’ αυτή την γυναίκα, κανείς δεν με κατάλαβε. Όλος ο κόσμος θεωρεί πως επειδή είναι μάνα μου, οφείλω να την αγαπάω. Αλήθεια, Γιατί;

Χριστίνα Λ.

Διαβάστε περισσότερα
Advertisement