Ο απαγχονισμός του μοντέλου που προκάλεσε το αίσθημα ενός ολόκληρου έθνους

Η Ellis ήταν μοντέλο και εργαζόμενη σε διάφορα νυχτερινά κέντρα. Μητέρα ενός δεκάχρονου αγοpιού και ενός τρίχρονου κοpιτσιού, διατηρούσε σχέση με τον David Blakely, έναν 25χρονο οδηγό αγώνων αρραβωνιασμένο με άλλη γυναίκα, τον οποίο ήθελε να χωρίσει.

Η σχέση τους συνεχίστηκε, ωστόσο ο Blakely γινόταν ολοένα και πιο βίαιος απέναντί της, όσο και οι δύο συνέχιζαν να βλέπουν και άλλους συντρόφους. Ο Blakely, μάλιστα, προσφέρθηκε να την παντρευτεί -ακόμη κι αν ήταν αρραβωνιασμένος με άλλη γυναίκα- με την Ellis να συμφωνεί. Ωστόσο, τον Ιανουάριο του 1955 η ξανθιά καλλονή είχε μία αποβολή, μετά από επίθεση του Blakely κατά την διάρκεια ενός καβγά τους, με την σχέση τους να βρίσκεται και πάλι υπό συζήτηση.

Την Κυριακή του Πάσχα στις 10 Απριλίου του 1955, η Ellis πήρε ένα ταξί και κατευθύνθηκε στο Hampstead, στο σπίτι φίλων, όπου υποψιαζόταν ότι βρισκόταν ο Blakely. Καθώς έφτασε το αυτοκίνητο του συντρόφου της έφευγε, οπότε τον ακολούθησε με το ταξί για ακόμη 500 μέτρα όταν είδε το αυτοκίνητό του παρκαρισμένο έξω από το κλαμπ Magdala.

Τον περίμενε στο πεζοδρόμιο και μόλις εκείνος εμφανίστηκε, τον πυροβόλησε με ένα περίστροφο διαμέτρου 0.38 που έβγαλε από την τσάντα της. Η πρώτη σφαίρα αστόχησε και ο Blakely άρχισε να τρέχει με την Ellis να τον ακολουθεί από πίσω. Η δεύτερη σφαίρα τον έριξε στο πεζοδρόμιο και η Ellis του έριξε ακόμη τρεις φορές τραυματίζοντάς τον θανάσιμα.

Στο αστυνομικό τμήμα που μεταφέρθηκε σε εμφανή σοκαρισμένη κατάσταση έκανε μια λεπτομερή ομολογία του εγκλήματος και κατηγορήθηκε για φόνο.

Όταν στις 20 Ιουνίου του 1955 η Ellis παρουσιάστηκε στο δικαστήριο η μοναδική ερώτηση που της έκανε ο εισαγγελέας ήταν «όταν πυροβολήσατε με το περίστροφο τον David Blakely τι σκοπεύατε να κάνετε;». Και η απάντηση που πήρε «να τον σκοτώσω». Ήταν η φράση που εγγυήθηκε την ενοχή της, με την απόφαση του δικαστηρίου να την καταδικάζει σε θανατική ποινή.

Η εκτέλεσή της πραγματοποιήθηκε δια απαγχονισμού στις 13 Ιουλίου του ίδιου χρόνου, δημιουργώντας εκτεταμένες αντιδράσεις εκείνη την εποχή και προκαλώντας το ενδιαφέρον του τύπου και του κοινού.

Αν και η εκτέλεσή της υποστηρίχθηκε συνολικά από το κοινό της Βρετανίας, ενίσχυσε το κίνημα της κατάργησης της θανατικής ποινής -οι περισσότεροι έκαναν λόγο για έναν πολύ σκληρό νόμο- παρόλο που χρειάστηκε να περάσει ακόμη μία δεκαετία για την αλλαγή του νόμου, με την τελευταία εκτέλεση να σημειώνεται στο Ηνωμένο Βασίλειο το 1964. Μάλιστα, σύμφωνα με τα στατιστικά της εποχής, από το 1926 έως το 1954 συνολικά 677 άνδρες και 60 γυναίκες είχαν καταδικαστεί σε θάνατο στην Αγγλία και την Ουλία, με 375 άνδρες και 7 γυναίκες τελικά να εκτελούνται.

Αρκετά χρόνια μετά την εκτέλεση της Ellis η υπόθεση συνέχιζε να απασχολεί τη βρετανική αντίληψη, με την υπόθεση το 2003 να παραπέμπεται στο Εφετείο από την Επιτροπή Αναθεώρησης Ποινικών Υποθέσεων. Το δικαστήριο απέρριψε σθεναρά την έφεση αν και κατέστησε σαφές ότι θα μπορούσε μόνο να αποφανθεί για την καταδίκη βάσει του νόμου της εποχής και όχι για τον αν θα έπρεπε να είχε εκτελεστεί ή όχι η Ellis.

Πηγή