Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου: Η άτυχη ζωή της θρυλικής στιχουργού – Ο θάνατος της κόρης της και ο εθισμός της στον τζόγο

«Για μια γυναίκα χάθηκα», “Τα καβουράκια», «Πήρα την στράτα κι έρχομαι», «Ρίξε στο γυαλί φαρμάκι», «Πετραδάκι, πετραδάκι», «Ηλιοβασιλέματα», «Δυο πόρτες έχει η ζωή», «Περασμένες μου αγάπες», «Είμαι αητός χωρίς φτερά», είναι μόνο μερικά.

Υπήρξε αντισυμβατική και δυναμική προσωπικότητα που ξεχώρισε για το ταλέντο και το κοφτερό και ανήσυχο πνεύμα της. Η συμβολή της στην ανάπτυξη του λαϊκού τραγουδιού είναι τεράστια και θεωρείται από τις σημαντικότερες Ελληνίδες γυναίκες του περασμένου αιώνα. “Το λαϊκό τραγούδι είναι δύσκολο και αμείλικτο. Θέλει ρωμαλεότητα και λεβεντιά. Για να γράψεις λαϊκό τραγούδι πρέπει να μπεις στην ψυχή του λαού, να του την πάρεις, και μαζί να του πάρεις και την καρδιά του”, είχε δηλώσει λίγο πριν από το τέλος της ζωής της.

Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου γεννήθηκε το 1896 στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας και μεγάλωσε σε ένα ευκατάστατο περιβάλλον. Από μικρή διακρίθηκε για τις επιδόσεις της στο σχολείο και αποφοίτησε με πτυχίο δασκάλας. Ήρθε στην Αθήνα μετά τη μικρασιατική καταστροφή, πραγματοποίησε δύο γάμους – ο δεύτερος με τον αστυφύλακα Γιώργο Παπαγιαννόπουλο – και ήρθε σε επαφή με τον καλλιτεχνικό κόσμο μέσω της υποκριτικής.

Χώρισε με τον πρώτο της σύζυγο όταν ξεκίνησε να παίρνει μέρος στα μπουλούκια και στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη και αρχές της δεκαετίας του ’40 ξεκίνησε την ενασχόληση της με τη στιχουργική. Η ίδια είχε αποκαλύψει ότι πρώτα έγραφε τους στίχους και στη συνέχεια γινόταν η μελοποίηση. Μάλιστα, πολλούς από τους στίχους τους είχε γράψει πρόχειρα σε πακέτα τσιγάρων και πίσω από λογαριασμούς. “Δεν μπορώ να γράψω, όταν μου δώσουν την μουσική. Γράφω πρώτα τους στίχους. Όταν ο συνθέτης κατορθώσει να μπει στο πετσί τού στιχουργού δημιουργείται μια επιτυχία. Είναι λάθος να γράφεται πρώτα η μουσική”. Είχε αποδώσει την τεράστια απήχηση των τραγουδιών της στην ειλικρίνεια με την οποία έγραψε και είχε αναφέρει ότι τα περισσότερα τραγούδια τα έγραψε σε μια μόλις ημέρα! Δεν ενδιαφερόταν για την κατοχύρωση των στίχων στο όνομά της με αποτέλεσμα να είναι άγνωστος ο αριθμός των τραγουδιών που έχει δημιουργήσει. Πουλούσε με το κομμάτι (από 200 έως 300 δραχμές) και χρησιμοποιούσε τα έσοδα στον τζόγο, το δεύτερο μεγάλο πάθος της ζωής της.

Δεξιά η κόρης της, Μαίρη Λαιδου από τη συμμετοχή της στην ταινία “Λατέρνα, Φτώχεια και Φιλότιμο”

Το πάθος της για τον τζόγο και ο χαμός της κόρης της

Η χαρτοπαιξία ήταν το καταφύγιο της μετά τον ξαφνικό θάνατο της μιας από τις δύο κόρες, που είχε αποκτήσει από τον πρώτο της γάμο. Η κόρη της, Μαίρη Λαϊδου είχε ασχοληθεί επίσης με το θέατρο και τον κινηματογράφο και είχε παίξει μία από τις τσιγγάνες στη θρυλική ταινία Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο. Το 1960 η Μαίρη Λαϊδου έφυγε ξαφνικά από τη ζωή και, όπως είχε αποκαλύψει ο Αλέκος Σακελλάριος, από εκείνη τη στιγμή η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου βυθίστηκε στη θλίψη και μέχρι τον θάνατό της δεν έβγαλε ποτέ τα μαύρα. Στην κόρη της αφιέρωσε και το τραγούδι «Δύο πόρτες έχει η ζωή» το οποίο αν και γράφτηκε πριν από τον θάνατό της περιέγραφε τον πόνο της απώλειας. Η σπουδαία στιχουργός είχε δηλώσει κάποτε: «Μέσα σε αυτό το τραγούδι, ένιωσα για πρώτη φορά την οδύνη, σαν χάνεις μια αγαπημένη ύπαρξη και ύστερα μένεις μόνη. Σε αυτούς τους στίχους έχω κλεισμένη όλη μου τη ζωή – ή μάλλον τη ζωή της ζωής μου, την κόρη μου τη Μαίρη».

Σε συνέντευξη της στο περιοδικό “Επίκαιρα” και τη Μαργαρίτα Μανασίδου σε ηλικία 77 ετών δήλωσε πως θα συνέχιζε να γράφει στίχους μέχρι το τέλος της ζωής της. Στην προτροπή της δημοσιογράφου να μιλήσει για τον εαυτό της, απάντησε αφοπλιστικά: “Τι να σας πω. Μιλάνε τα τραγούδια μου”.

Την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου υποδύονται στην ταινία του Άγγελου Φραντζή “Ευτυχία” η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη και η Κάτια Γκουλιώνη.

Πηγή