Πάντα να είσαι περήφανος για ό,τι τους έδωσες.. κι ας μην το άξιζαν!

Δεν είσαι ο μόνος που περνάς ζόρια.

Ναι, έδωσες κι έδωσες πολλά.

Αλλά αντί να μετράς τι και πόσα έδωσες, γιατί δεν μετράς πως εσύ είχες να δώσεις;

Είχες αγάπη κι ας μην την άξιζε.

Είχες αισθήματα κι ας τα πρόδωσε.

Είχες καλοσύνη, μεγαλοψυχία, ειλικρίνεια, γενναιοδωρία.

Εσύ είχες.

Ο άλλος, είναι ντενεκές ξεγάνωτος.

Αλλά αυτό δεν σε νοιάζει.

Για σένα ήταν ένα μάθημα ακόμα. Για εκείνον όμως, ήσουν μια χαμένη ευκαιρία να γίνει άνθρωπος.

Μια χαμένη ευκαιρία να νιώσει πώς είναι να τον φροντίζουν, να τον νοιάζονται, να τον αγαπούν.

Μην χάνεις το χρόνο σου πάνω από τελειωμένες ιστορίες και κακογραμμένα παραμύθια.

Να είσαι περήφανος που εσύ ένιωσες!

Να είσαι περήφανος που εσύ έδωσες!

Να είσαι περήφανος που εσύ, μέσα από όλα τα ανάποδα, μέσα από όλα τα στραβά, μέσα από πληγές και ξεπουλήματα, έμεινες άνθρωπος και δεν έγινες ποτέ ανθρωπάκι!

Γι’αυτό σου λέω κοίτα την πληγή, κοίτα και το σημάδι, και προχώρα.

Γιατί αν σταματήσεις, θα έχουν κερδίσει οι φασαριόζοι τενεκέδες της ζωής μας!

Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου

[loveletters.gr]