Μη θυμώνεις με τους ανθρώπους που σκορπίζουν τα λόγια τους πίσω σου. Ζουν εκεί για κάποιο λόγο.

Μη θυμώνεις με τα λόγια των ανθρώπων, μέσα από τις ιστορίες που υφαίνουν για εσένα.

Σκέψου τις διαδρομές που κάνουν μέχρι να φτάσουν σε εσένα. Γιατί πάντα, φτάνουν σε εσένα, απλά φτάνουν εμμέσως.

Μην απορείς με τους ανθρώπους που μιλούν για μπέσα και ντομπροσύνη, μισό λεπτό μόλις αφού έχουν ακονίσει το μαχαίρι τους στην πλάτη κάποιου. Ή τη δική σου.

Σκέψου πόση απογοήτευση νιώθουν, όταν αντιλαμβάνονται πως πάλι δεν κατάφεραν να σε τελειώσουν.

Μη θυμώνεις με τους ανθρώπους που ζουν στο ψέμα τους και το βαφτίζουν αλήθεια.

Σκέψου, πως μόνο αυτό μπορούν και μόνο εκεί μπορούν να μάθουν τι θα πει αγάπη, αφοσίωση, πίστη..

Μη θυμώνεις με τους ανθρώπους που εμφανίζονται “τυχαία” στην ζωή σου, πάντα λίγο πριν σου ζητήσουν αυτό που χρειάζονται από εσένα.

Σκέψου, πόσο δυστυχισμένοι είναι που πρέπει ξανά να σταθούν μπροστά σου.

Μη θυμώνεις.. μην απορείς.. μην χαλαλίζεις στιγμή να προσπαθήσεις να καταλάβεις. Δεν χρειάζεται.

Δεν θέλει πολύ μυαλό να το παίζεις χαζός. Θέλει όμως περίσσεια αντοχή, ανοχή και υπομονή μα πάνω από όλα, τόνους ψυχραιμίας και αυτοσυγκράτησης και ατσάλινη αυτοκυριαρχία για να μπορείς να μην αντιδράς.

Προχώρα μπροστά, περπάτα το δρόμο σου, κάνε τα λάθη σου, ζήτα συγγνώμη, σήκω και ξεκίνα από την αρχή.

Μην ρίχνεις βλέμμα πίσω σου, δεν έχει νόημα.

Εκείνοι που ζουν πίσω σου, εκείνοι που σκορπίζουν τα λόγια τους πίσω σου, ζουν εκεί για κάποιο λόγο.

Κι ακριβώς επειδή εκείνοι, το λόγο τον ξέρουν, σκέψου πως ζουν πάντα με το φόβο, μην γυρίσεις μια μέρα και τους κοιτάξεις κατάματα.

Γιατί αυτό, δεν το αντέχουν.

Γιατί στο κατάματα, το μόνο που έχουν να κάνουν, είναι να κοιτάξουν κάτω..

Γιατί αν το άντεχαν, θα στέκονταν μπροστά σου.

Πηγή: loveletters.gr