Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει!

Μια έκφραση που γι’ αυτόν που την λέει μοιάζει αν όχι λυτρωτική, τουλάχιστον δείχνει ένδειξη μετάνοιας. Αλλά γι’ αυτόν που την ακούει μοιάζει συνήθως ανούσια ή κάποιες φορές επουλωτική για τα “σημάδια” που άφησαν τα θυμωμένα λόγια.

Την στιγμή λοιπόν εκείνη της θολούρας, ενός εαυτού πλημμυρισμένου με θυμό, απογοήτευση και αγανάκτηση, την στιγμή του τσακωμού συνήθως το “όπλο” μας είναι η γλώσσα μας (δεν αναφέρομαι σε ακραίες περιπτώσεις που το “όπλο”σου είναι το τηγάνι). Ανοίγουμε λοιπόν το στόμα μας και εκτοξεύονται λέξεις-μαχαίρια, λέξεις-καρφιά δηλητηριασμένα με θυμό για την ύπαρξη που στέκεται απέναντι ως υποτιθέμενος αντίπαλος…με σκοπό πάντα την εκτόνωση των συναισθημάτων, κυρίως του θυμού.

Συνήθως λοιπόν μετά την έκρηξη…απ’ την κατάσταση εκτός εαυτού περνάμε πάντα ή σχεδόν πάντα, στην φάση εντός εαυτού και είναι η στιγμή που επεξεργαζόμαστε τι πραγματικά συνέβη.
Φυσικά αυτό που αναδύεται πρώτο σαν συναίσθημα είναι η φαινομενική ανακούφιση, μετά μιλώντας απ’ την σκοπιά που ο εαυτός βιώνει χαμηλωμένο εγωισμό έρχεται η ενοχή και ακολουθεί η μετάνοια.
Κι έτσι φτάνουμε στη γνωστή φράση «Συγνώμη, δεν το εννοούσα!».

Τελικά όντως δεν εννοούμε τα σκληρά λόγια που ξεστομίσαμε;

Υπάρχουν δυο εκδοχές ερμηνείας με βάση την εσωτερική μας κατάσταση…που είμαι σίγουρη πως όσοι βίωσαν μια τέτοια κατάσταση θα ταυτιστούν αν όχι και με τις δυο, τουλάχιστον με την μια.
Στην πρώτη εκδοχή το «Συγνώμη..Δεν το εννοούσα» ερμηνεύεται υποσυνείδητα πάντα ως μια παραφουσκωμένη αλήθεια, που όμως δεν παύει κάπου μέσα σου να είναι μια αλήθεια ,που συνειδητά δύσκολα θα ξεστόμιζες. Παράδειγμα, συνειδητά: Δεν εννοούσα ότι είσαι άχρηστος ..συγνώμη!! Υποσυνείδητα όμως το μήνυμα είναι άλλο : Εννοούσα ότι κάποιες φορές δεν πληρείς τις προσδοκίες που έχω από σένα! Έτσι λοιπόν και είπα μια σχετική αλήθεια πάνω στα νεύρα μου και την αναιρώ ταυτόχρονα αφού μιλούσε ο θυμός μου.
Φυσικά σε αυτήν την εκδοχή αντιλαμβανόμαστε την έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των ατόμων.
Αντίθετα στην άλλη εκδοχή, κινείται κάτι άλλο. Εδώ υπάρχει το «Συγνώμη, δεν το εννοούσα, αλλά εκείνη την στιγμή ήθελα τόσο πολύ να σε πληγώσω…όσο με πλήγωσες κι εσύ. Σ΄ αυτήν την περίπτωση όντως δεν εννοούμε όσα ξεστομίσαμε αλλά ο απέναντι, μας έκανε να νιώσουμε τόσο άθλια, μας έριξε τόσο χαμηλά που ο μόνος τρόπος για να προστατέψουμε τον εαυτό μας ήταν να ρίξουμε και τον άλλον στο ίδιο επίπεδο.

Όπως και να έχει, συνήθως πίσω από έναν θυμό κρύβεται ένας φόβος. Έτσι έχουμε τον φόβο να παρακινεί τον θυμό και τον θυμό να κινεί το ξέσπασμα σου. Ένα παράδειγμα γνώριμο στους περισσότερους. Όλοι λίγο πολύ έχουμε μαλώσει με τον σύντροφο από ζήλια , είτε γιατί κοίταξε, είτε γιατί μίλησε με κάποια άλλη κ.ο.κ. Η ζήλια σ’αυτήν την περίπτωση έφερε τον θυμό αλλά ο φόβος έφερε και τα δυο. Ο φόβος του « μήπως δεν είμαι πια σημαντική γι’ αυτόν…μήπως με αφήσει για κάποια άλλη ..μήπως δεν είμαι πια τόσο όμορφη/ος στα μάτια του/της συντρόφου κ.ο.κ»

Αυτό βέβαια γίνεται αντιληπτό απ’ τον εαυτό όταν είσαι απόλυτα ειλικρινής μαζί του. Αν δεν μπορείς να είσαι ειλικρινής με σένα .. δε θα μπορέσεις με κανέναν.
Και ίσως την επόμενη φορά που θα βιώσεις μια κατάσταση θυμού, να παρατηρήσεις και τον φόβο που σε παρακινεί. Κι όταν γίνει αντιληπτός ο φόβος δε θα μπορεί πλέον να ξεσηκώσει κανέναν θυμό.
Σκεφτείτε και δικά σας προσωπικά παραδείγματα όχι μόνο με σύντροφο και προσπαθήστε να εντοπίσετε τους δικούς σας φόβους.

Όσα περισσότερα κομμάτια του εαυτού σου φωτίζεις, βγάζοντας τα απ’το σκοτάδι και την ψευδαίσθηση του φόβου, τόσο λιγότερη θα είναι η ανάγκη σου να πληγώσεις άλλους…Πόσο ακόμα τον εαυτό σου.

Η επικοινωνία με τον εσωτερικό σου κόσμο και η τακτοποίηση αυτού, θα καθρεφτιστεί άμεσα στην επικοινωνία σου με το εξωτερικό σου περιβάλλον. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν καταστάσεις ή άτομα του κύκλου σου που θα προσπαθήσουν να σε προκαλέσουν, σημαίνει όμως ότι η διαχείριση σου θα είναι ανάλογη ώστε να μην το επιτρέπεις αλλά και να αντιλαμβάνεσαι τι κινεί την συμπεριφορά των άλλων.

Η συγνώμη λοιπόν στην ουσία αγκαλιάζει τον απέναντι, μα κυρίως τον εαυτό σου που επέτρεψες να κυριαρχήσει ο φόβος.
Την επόμενη φορά θα το κάνεις καλύτερα…και ίσως τα λόγια σου να μην είναι τόσο θυμωμένα.

Γράφει Ειρήνη Χρυσούλη – thetaeffect , healingeffect.gr