Στο πιο παγωμένο μέρος του πλανήτη εκτιμάται πως ένα λεπτό στο κρύο χωρίς ρούχα είναι αρκετό ώστε να σταματήσει να λειτουργεί η καρδιά και να επέλθει ο θάνατος.
Πιο συγκεκριμένα, στο ρωσικό χωριό Οϊμιάκον ζουν περίπου 500 γενναίοι, που τους ενώνει η μάχη για την επιβίωση και την εξασφάλιση στοιχειωδών κανόνων διαβίωσης.
Η ονομασία του χωριού προέρχεται από τον ποταμό Οϊμιάκον και εντελώς ειρωνικά σημαίνει «νερό που δεν έχει παγώσει», λόγω των θερμών ιαματικών νερών που έχει το χωριό.
Έχει καταγραφεί θερμοκρασία -67,7 βαθμοί Κελσίου
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η νύχτα διαρκεί 21 ώρες το 24ωρο και η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται στους -50°C. Εκεί, έχει καταγραφεί η χαμηλότερη ποτέ θερμοκρασία σε ανθρώπινο οικισμό, οι -67,7 βαθμοί Κελσίου που άγγιξε ο υδράργυρος το 1933. Θεωρείται το πιο παγωμένο κατοικήσιμο μέρος της Γης, καθότι στην Ανταρκτική δεν ζει μόνιμα κανείς.
Δεν άντεξε στο κρύο ούτε το ψηφιακό θερμόμετρο
Το χωριό προσελκύει παράτολμους τουρίστες που θέλουν να καυχιούνται ότι ταξίδεψαν σε ένα από τα πιο ιδιαίτερα μέρη του κόσμου. Για να διαφημιστεί επιπλέον ως τέτοιο, οι αρχές του Οϊμιάκον εγκατέστησαν ένα μεγάλο ψηφιακό θερμόμετρο, που στις 14 Ιανουαρίου του 2018 κατέγραψε θερμοκρασία -62°C και αποτυπώθηκε σε μια φωτογραφία που έγινε σε λίγες ώρες viral. Ωστόσο την επόμενη ημέρα σταμάτησε να λειτουργεί, «θύμα» κι αυτό του πολικού κρύου! «Έσπασε επειδή παραείχε κρύο», έγραψαν χαρακτηριστικά οι «Siberian Times».
Οι κάτοικοι είναι αναγκασμένοι να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους σε θερμαινόμενα γκαράζ, αλλά αν πρέπει να τα αφήσουν έξω, δεν σβήνουν ποτέ το μοτέρ. Δεδομένου ότι η παγωμένη γη δεν είναι εύφορη, η διατροφή τους βασίζεται στο κυνήγι και στην αλιεία. Το κρέας ταράνδου, το ωμό ψάρι και τα παγάκια από αίμα αλόγου με ζυμαρικά είναι μερικές από τις τοπικές σπεσιαλιτέ.
Η εμπειρία που βίωσε ένας Νεοζηλανδός φωτογράφος
Τον Ιανουάριο του 2013 ο Νεοζηλανδός φωτογράφος Άμος Τσαπλ, ταξίδεψε για δύο μέρες στο Οϊμιάκον, προκειμένου να απαθανατίσει τις συνθήκες που επικρατούν εκεί. «Θυμάμαι να αισθάνομαι πως το κρύο με είχε γραπώσει από τα πόδια, η άλλη έκπληξη ήταν πως σποραδικά το σάλιο μου πάγωνε και έκανε βελόνες που τρυπούσαν τα χείλη μου», έχει αναφέρει.
Όταν κάποια στιγμή κατάφερε να σκαρφαλώσει σε ένα λόφο για να τραβήξει μια πανοραμική λήψη, δεν περίμενε ότι η εμπειρία του έβγαινε ξινή. «Μέχρι να κατέβω ο αντίχειράς μου είχε παγώσει. Για τις επόμενες δυο εβδομάδες το δέρμα μου ξεφλούδιζε λες και είχα υποστεί ηλιακό έγκαυμα».
Δυσκολία με την ταφή των νεκρών
Ένα ακόμη πρόβλημα που υπάρχει με τις εξωπραγματικές θερμοκρασίες του χωριού είναι πως με τέτοιο κρύο είναι πολύ δύσκολο να ταφούν οι νεκροί, καθώς μία τέτοια διαδικασία θα μπορούσε ακόμη να πάρει και τρεις μέρες.
Ο λόγος είναι πως για να γίνει η κηδεία πρέπει να αποψυχθεί η γη και να ανοιχτεί μία τρύπα στο έδαφος. Σε αυτή την περίπτωση, οι ντόπιοι ανάβουν φωτιές μέχρι να λιώσει το χιόνι και μετά ακολουθούν την συνηθισμένη διαδικασία.
Η κατάσταση αντιστρέφεται μόνο το καλοκαίρι
Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων στο Οϊμιάκον είναι η εκτροφή ταράνδων και η αλιεία στα παγωμένα νερά των λιμνών. Το καλοκαίρι πάντως οι συνθήκες και η καθημερινότητα αλλάζουν ριζικά. Ο υδράργυρος φτάνει έως και τους 25°C, ενώ το φως της ημέρας είναι ορατό 21 ώρες το 24ωρο.
Αυτό όμως διαρκεί για λίγο. Τους υπόλοιπους 9 μήνες η κατάσταση είναι τέτοια που στο ερώτημα για ποιο λόγο έχτισε ο άνθρωπος εκεί, είναι αδύνατο βρεθεί λογική εξήγηση.
