Πόσες φορές έχετε χαμογελάσει σε ένα παιδί λέγοντάς του «δώσε ένα φιλάκι στη θεία που σε αγαπάει»; Πόσες φορές έχετε αγριοκοιτάξει ένα παιδί που προσπάθησε να σπρώξει μακριά έναν συγγενή που θέλησε να του τσιμπήσει τα μάγουλα ή να το αγκαλιάσει;
Μερικές φορές, η ευγένεια και τα κοινωνικά στερεότυπα μας πιέζουν να κάνουμε πράγματα που μέσα μας ξέρουμε πως δεν είναι σωστά, όπως το να πιέζουμε ένα παιδί να φιλάει και να αγκαλιάζει ανθρώπους που δεν πρέπει. Τα «πρέπει» των μεγάλων συχνά περνούν λάθος μηνύματα στα παιδιά και πρέπει να αναθεωρήσουμε κάποια σημαντικά πράγματα στην διαπαιδαγώγησή τους!
Τα παιδιά νομίζουν πως είναι σωστό να τους αγγίζουν οι ενήλικες
Οι γονείς είναι το πρότυπο και το παράδειγμα των παιδιών. Όταν ο γονιός υποχρεώνει το παιδί να φιλήσει και να αγκαλιάσει ανθρώπους με τους οποίους δεν νιώθει άνετα, ουσιαστικά του διδάσκει πως είτε θέλει είτε όχι, πρέπει να αφήνει τους ενήλικες να τον αγγίζουν.
Μπορεί κάποιες φορές οι επιπτώσεις να περιορίζονται σε μια απλή δυσαρέσκεια του παιδιού, μπορεί όμως μια μέρα να αγνοήσει την διαίσθησή του και να επιτρέψει την λάθος αγκαλιά από τον λάθος άνθρωπο!
Τα παιδιά νομίζουν πως δεν ενδιαφέρεσαι για το αν αισθάνονται καλά
Όταν ένα παιδί δεν θέλει να το φιλήσει η μακρινή θεία από το χωριό αλλά εμείς το πιέζουμε γιατί έτσι ορίζουν οι τύποι και τα στερεότυπα, ουσιαστικά αγνοούμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες του. Εκείνη την ώρα, είναι σαν να του λέμε πως αδιαφορούμε για όσα νιώθει και επικεντρωνόμαστε μόνο στο τι θα πει ο κόσμος ή πώς θα νιώσει η μακρινή θεία από το χωριό.
Αυτό με τη σειρά του, περνάει στο παιδί το μήνυμα πως έχει περισσότερη σημασία η γνώμη του κόσμου από τις δικές μας επιθυμίες και πως τα συναισθήματά του δεν είναι σημαντικά. Τα αποτελέσματα αυτών των πεποιθήσεων φαίνονται όταν τα παιδιά μεγαλώσουν και γίνονται δυστυχισμένοι ενήλικες που ζουν σύμφωνα με τη γνώμη και την κριτική των άλλων.
Τους διδάσκουμε πως οι συγγενείς δεν είναι ποτέ επικίνδυνοι
Είναι γεγονός πως το συντριπτικό ποσοστό σeξουαλικών κακοποιήσεων σε παιδιά γίνονται από άτομα του στενού οικογενειακού τους κύκλου, με τον μπαμπά, τον παππού και τον πατριό να κατέχουν τις πρώτες θέσεις.
Όταν, λοιπόν, αναγκάζουμε τα παιδιά να έρχονται σε σωματική επαφή με ανθρώπους που δεν θέλουν, τους περνάμε άθελά μας το μήνυμα πως όλοι οι συγγενείς είναι ακίνδυνοι. Κι επειδή μας εμπιστεύονται, ενδεχομένως να σαστίσουν ή να παρεξηγήσουν επικίνδυνα μηνύματα.
Αγνοούμε τη διαίσθηση τους
Λένε πως η παιδική διαίσθηση είναι ισχυρή, ενώ πολλοί εμπιστεύονται την κρίση των μικρών παιδιών και των ζώων. Η αθωότητά τους είναι σχεδόν πάντα σωστός οδηγός και όταν δεν θέλουν κάποιον άνθρωπο κοντά τους, είτε συγγενή είτε ξένο, καλό είναι να τα ακούμε και να τα εμπιστευόμαστε.
Όπως κι εμείς, έτσι κι εκείνα έχουν προτιμήσεις και συμπάθειες και είναι ανόητο να τους επιβάλλουμε τις δικές μας επιθυμίες με το έτσι θέλω.
