Η γενιά του «γιάμπα ντάμπα ντου»: Θυμάσαι που όταν ήμασταν παιδιά βλέπαμε τους Φλίνστοουνς;

Μαζεύατε και εσείς μετά μανίας αυτοκόλλητα με τους αγαπημένους σας ήρωες, αγοράζοντας σοκοφρέτες από τα περίπτερα και ανταλλάσσατε τα διπλά με τους συμμαθητές σας για να διευρύνετε τη συλλογή σας, κατά τη διάρκεια του διαλείμματος;

Η σειρά κινουμένων σχεδίων Φλίνστοουνς έκανε το ντεμπούτο της στην Αμερική στις 30 Σεπτεμβρίου 1960. Στην αρχή, τα πρώτα 61 επεισόδια ήταν ασπρόμαυρα. To 1962 κυκλοφόρησαν τα έγχρωμα. Βασικοί χαρακτήρες ήταν ο οξύθυμος-πεισματάρης αλλά και καλόκαρδος Φρεντ Φλίνστoουν, εργάτης στο επάγγελμα, ο οποίος ήταν παντρεμένος με τη Βίλμα και απέκτησαν μια κόρη, τη Σταλίτσα. Ο Μπάρνι και η Μπέτυ ήταν οι καλύτεροι φίλοι τους, οι οποίοι δυστυχώς δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά και έτσι υιοθέτησαν τον Μπαμ-Μπαμ, ένα υπερφυσικά δυνατό μωρό.

Βασικοί χαρακτήρες ήταν ο οξύθυμος-πεισματάρης αλλά και καλόκαρδος Φρεντ Φλίνστoουν, εργάτης στο επάγγελμα, ο οποίος ήταν παντρεμένος με τη Βίλμα και απέκτησαν μια κόρη, τη Σταλίτσα.

Γιατί έκαναν τεράστια επιτυχία;

Η κεντρική ιδέα των δημιουργών της σειράς William Hanna και τον Joseph Barbera εισήγαγε κάτι αρκετά καινοτόμο για εκείνη την περίοδο. Οι χαρακτήρες ζούσαν στην παλαιολιθική εποχή αλλά μπορούσαν να κάνουν ό,τι οι σημερινοί άνθρωποι. Οι Φλίντστοουνς ήταν επομένως μια σύγχρονη, παλαιολιθική οικογένεια που διατηρούσε τις παραδόσεις. Στον ελεύθερο χρόνο τους έπαιζαν μπόουλινγκ, πήγαιναν κινηματογράφο και οδηγούσαν πέτρινα αυτοκίνητα, τα οποία κυλούσαν με τα πόδια τους. Μάλιστα ο Φρεντ όταν ήθελε να κορνάρει, τραβούσε ένα σκοινί, το οποίο ήταν δεμένο στην ουρά ενός πουλιού και έτσι το πουλί έκραζε. Το κατοικίδιό τους ήταν ένας χαριτωμένος μωβ δεινόσαυρος που συμπεριφερόταν σαν σκύλος.

Οι ήρωες της σειράς δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από την τεχνολογία του σήμερα, καθώς απολάμβαναν όλες τις σύγχρονες συσκευές με τη βοήθεια των ζώων. Η οικογένεια χρησιμοποιούσε ένα μωρό μαμούθ για ηλεκτρική σκούπα, βροντόσαυρους για ασανσέρ και έναν πετρόσαυρο ως αεροπλάνο. Στη ντουζιέρα τους υπήρχε ένα μαμούθ, που με την προβοσκίδα του ρουφούσε νερό από έναν κουβά και το έριχνε στη συνέχεια πάνω στον ήρωα για να πλυθεί. Το γραμμόφωνό τους ήταν ένας τρυποκάρυδος, όπου το ράμφος του έπαιζε το ρόλο της βελόνας. Για τηλεφωνητή είχαν έναν παπαγάλο, ο οποίος άκουγε προσεκτικά το μήνυμα και ύστερα το μετέφερε στους παραλήπτες. Για λεωφορείο χρησιμοποιούσαν δεινόσαυρους με καρέκλες στην πλάτη τους. Στην κάμερα της φωτογραφικής μηχανής υπήρχε ένα πουλί, που σχεδίαζε σε μία πέτρα, την εικόνα που έβλεπε και στη συνέχεια την έδινε στο φωτογράφο. Στην ουσία, οι Φλίντστοουνς είχαν καταφέρει επιτυχώς να ενσωματώσουν με χιουμοριστικό τρόπο τα στοιχεία της σύγχρονης εποχής στην παλαιολιθική.

Η οικογένεια χρησιμοποιούσε ένα μωρό μαμούθ για ηλεκτρική σκούπα, βροντόσαυρους για ασανσέρ και έναν πετρόσαυρο ως αεροπλάνο.

Ένα άλλο ”συστατικό” που έκανε τους Φλίντστοουνς τόσο αγαπητούς στο κοινό είναι ότι τα περισσότερα ονόματα πόλεων και χαρακτήρων που ακούγονταν στην σειρά σχετίζονταν και αυτά με την παλαιολιθική εποχή, καθώς περιελάμβαναν συνήθως τις λέξεις stone (πέτρα) ή rock (βράχος). Η πόλη όπου κατοικούσαν οι δύο οικογένειες ονομαζόταν Bedrock, το Mexico το έλεγαν Mexirock και το Hollywood Hollyrock.

Ίσως να ακούγεται περίεργο σε κάποιους, αλλά ήταν η πρώτη αμερικάνικη σειρά που απεικόνιζε χαρακτήρες του αντίθετου φύλου να κοιμούνται μαζί στο ίδιο κρεβάτι. Επιπλέον, φέρει και τον τίτλο της μακροβιότερης σειράς κινουμένων σχεδίων που προβαλλόταν βραδινές ώρες και είχε τεράστια απήχηση στο κοινό. Το ρεκόρ της έσπασε 30 χρόνια αργότερα η οικογένεια Σίμπσον. Μεγάλος χορηγός της υπήρξε μια γνωστή καπνοβιομηχανία και γι’ αυτό το λόγο στο τέλος κάθε επεισοδίου έπαιζε μια διαφήμιση με τον Φρεντ και τον Μπάρνι να κάνουν ένα διάλειμμα από τη δουλειά για να ξαποστάσουν και να απολαύσουν τι άλλο από ένα τσιγαράκι.

Οι δημιουργοί αποφάσισαν ότι την τρίτη σεζόν ο Φρεντ και η Βίλμα έπρεπε να γίνουν γονείς και να αποκτήσουν ένα παιδί. Αρχικά σκέφτηκαν το καινούριο μέλος της οικογένειας να είναι αγόpι, αλλά οι διαφημιστές είχαν αντίθετη άποψη, καθώς ισχυρίστηκαν ότι οι γυναικείες κούκλες έχουν μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη από τις αντρικές. Έτσι λοιπόν επινόησαν τη Σταλίτσα.

Οι ήρωες της σειράς δεν είχαν τίποτα να ζηλέψουν από την τεχνολογία του σήμερα, καθώς απολάμβαναν όλες τις σύγχρονες συσκευές με τη βοήθεια των ζώων.

Το τελευταίο επεισόδιο της σειράς έπαιξε στην τηλεόραση τον Απρίλιο του 1966. Τα επόμενα χρόνια οι Φλίνστοουνς έγιναν κόμικ και μεταφέρθηκαν στη μεγάλη οθόνη. Μάλιστα χρειάστηκαν εννιά χρόνια και 32 σεναριογράφοι για να ολοκληρωθεί η ομώνυμη ταινία, η οποία κυκλοφόρησε το 1994 και απέφερε τεράστια εισπρακτικά κέρδη. Παρόλο που πέρασε πολύς καιρός από τότε που πρωτοεμφανίστηκαν στους δέκτες, οι χαρακτήρες συνεχίζουν να παραμένουν ζωντανοί μέσα από τα θεματικά πάρκα Φλίντστοουνς στη Ντακότα και την Αριζόνα της Αμερικής, όπου οι θαυμαστές τους δεν χάνουν την ευκαιρία να ζήσουν για λίγο ”πρωτόγονα” όπως οι πρωταγωνιστές της σειράς.

Ας θυμηθούμε ένα επεισόδιο των Φλίνστοουνς: