Κάτω από τους δρόμους της Μόσχας, ο κόσμος είναι διαφορετικός. Οι σταθμοί του μετρό της πόλης δεν θυμίζουν σε τίποτα εκείνους σε άλλες χώρες. Οι επιβάτες κάθε μέρα έχουν ραντεβού σε μουσείο, το οποίο εντυπωσιάζει σε κάθε βήμα.
Το μετρό της Μόσχας άνοιξε το 1935.
Τα πολυτελή αρχιτεκτονικά του σχέδια είχαν στόχο να δημιουργήσουν την εντύπωση ενός λαμπρού μέλλοντος.
Ο Στάλιν κατηύθυνε τους αρχιτέκτονες για να ενσαρκώσει την έννοια της λέξης Svet ή φως και της φράσης sveltloe budushcee: λαμπρό μέλλον.
Πολλοί από τους σταθμούς διαθέτουν προτομές σοβιετικών ηγετών όπως του Λένιν και τοιχογραφίες με το πρότυπο της προπαγάνδας τους με στοιχεία όπως ο Homo Sovieticus.
Με το σύνθημα «Ολη χώρα εργάζεται για το μετρό», περίπου 75.000 εργαζόμενοι συμμετείχαν στο έργο.
Αυτά «τα παλάτια για τους ανθρώπους», όπως τα χαρακτήρισε ο Στάλιν, είχαν ως στόχο να υπενθυμίσουν στις πεινασμένες και καταπιεσμένες μάζες πως τα ρούβλια, από την φορολογία, ξοδεύονταν για κοινωφελής σκοπούς.
Περίτεχνη πολυέλαιοι, μαρμάρινοι τοίχοι, χάλκινες στήλες, μοναδικά ψηφιδωτά, βιτρό παράθυρα, οι σταθμοί συνδυάζουν τη μαγεία του μπαρόκ και του κλασικισμού με τη σοβιετική ιδέα για να απεικονίσουν τα ιδανικά.
Ο σοσιαλιστής φιλόσοφος Nicolay Chernyshevsky περικλείει σε μια φράση του τον στόχο της δημιουργίας των παλατιών-σταθμών του μετρό: «Η Τέχνη δεν έχει χρήση, εκτός αν υπηρετεί την πολιτική».
Οι πρώτοι σταθμοί αποτελούν ένα εκλεκτικό μείγμα μπαρόκ, κλασικισμού, σοβιετικού ρεαλισμού και σχεδόν θρησκευτική εικονογράφησης με εξιδανικεύσεις της ιστορικών χαρακτήρων, παραστάσεις σημαντικών νικών και σκηνές από τον αθλητισμό, τη βιομηχανία, τη γεωργία, το πολεμικό παρελθόν και παρόν, το φωτεινότερο μέλλον που ακολουθεί, και την ηρωική εργατική τάξη από διάφορες σοβιετικές εθνότητες. Φυσικά δεν θα μπορούσε να απουσιάζει η Οκτωβριανή Επανάσταση!
Τα τεχνουργήματα περιλαμβάνουν ανάγλυφα, ζωφόρους, μαρμάρινα και χάλκινα αγάλματα, βιτρό παράθυρα και αμέτρητα ψηφιδωτά φτιαγμένα με γυαλί, μάρμαρο και γρανίτη.
