Τα λάθη μας είναι κακές μας στιγμές. Ο κακός μας εαυτός, θα μπορούσαμε ίσως να πούμε. Είναι στιγμές και πράξεις που θέλουμε να σβήσουμε από τη μνήμη μας. Τις περισσότερες φορές, όμως, μοιάζει αδύνατον να διαγράψουμε όσα χαρακτηρίζουμε πλέον ως λάθη. Άλλες πάλι τα ξεχνάμε μα με την πρώτη αφορμή θα ξανανιώσουμε εκείνο το απαίσιο συναίσθημα που νιώσαμε μόλις συνειδητοποιήσουμε ότι η πράξη μας δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα τελικά. Τα λάθη μας οι περισσότεροι άνθρωποι τα θάβουμε βαθιά μέσα μας. Δεν μιλάμε για αυτά.
Ούτε καν στον ίδιο μας τον εαυτό δεν επιτρέπουμε να τα σκέφτεται. Πάντα βρίσκουμε μια δικαιολογία. Το έκανα γιατί δεν είχα άλλη επιλογή, γιατί με επηρέασαν, γιατί δεν ήξερα. Και πάντα καταλήγουμε στην ίδια κλισέ ατάκα,”δεν έφταιγα εγώ”. Απλά για να κουκουλώσουμε πρόχειρα τις ευθύνες μας. Μα δεν χρειάζεται να δικαιολογούμε τον εαυτό μας, να τον συγχωρούμε χρειάζεται. Ίσως αν το καταφέρναμε αυτό, να ήταν πιο εύκολο να μας συγχωρούν και οι γύρω μας.
Πότε επιτέλους θα απαλλαγούμε από την άσκοπη μανία μας να κυνηγάμε διαρκώς την τελειότητα.; Κανείς δεν είναι τέλειος και κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς να φερθεί σε όλες τις καταστάσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπος. Και στην τελική, δεν τρέχει κι τίποτα αν δεν είσαι τέλειος! Δεν είναι άσχημο να κάνεις λάθη. Άσχημο είναι όταν τα συνειδητοποιήσεις να μην ζητάς εκείνη την συγγνώμη που τόσο παρεξηγημένη μοιάζει πλέον. Άσχημο είναι όταν επιτέλους το συνειδητοποιείς να μην το παραδέχεσαι.
Όλοι κάνουμε λάθη. Μικρά ή μεγάλα. Σημαντικά ή ασήμαντα. Συγχωρεμένα ή ασυγχώρητα. Τα λάθη είναι και αυτά μέρος του εαυτού μας. Και πρέπει να αγαπάμε τον εαυτό μας. Όμως για να συμβεί αυτό πρέπει να τον αποδεχτούμε, με τα καλά και τα κακά του. Πρέπει, επομένως, να αποδεχτούμε και τα λάθη μας. Να μην δικαιολογούμε τις πράξεις ή τα λόγια που ξέρουμε πλέον ότι ήταν λάθη.
Καμία δικαιολογία. Κανένα ψέμα. Με ειλικρίνεια και θάρρος να παραδεχόμαστε πρώτα από όλους στον εαυτό μας τα λάθη μας, με κάθε λεπτομέρεια. Όσο ντροπιαστική και αν είναι. Όσο και αν θέλουμε να την σβήσουμε από την μνήμη μας, πριν το κάνουμε πρέπει να έχουμε κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς με τον εαυτό μας, τουλάχιστον.
Λάθη, σπουδαία μαθήματα. Κάθε λάθος είναι και μια νέα ανακάλυψη για τη ζωή. Κάθε λάθος είναι και ένα νέο μάθημα. Εξάλλου, οι μόνοι άνθρωποι που δεν κάνουν λάθη είναι αυτοί που υπάρχουν χωρίς να ζουν πραγματικά, αυτοί που φοβούνται την ζωή και που τελικά δεν μαθαίνουν πολλά από αυτή. Γιατί, ναι, μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη των φίλων μας μα έχει αλλιώτικη γοητεία το δίδαγμα όταν στηρίζεται στο δικό σου σφάλμα.
Κάθε λάθος μας μας ωριμάζει, μας δοκιμάζει. Κάθε λάθος είναι και μια νέα τροφή για να σκεφτούμε και να ανακαλύψουμε τον εαυτό μας ή ακόμα και να τον αλλάξουμε.
Λάθη, θησαυροί για την αυτοβελτίωση μας!
Της Τζένης Ντεμιράι.
